موادی با pH کمتر از 7 را اسیدی می گویند که بدلیل افزایش بیشتر یون H+ (هیدروژن) می باشد. موادی با pH بالاتر از 7 را قلیایی می گویند که بدلیل غلظت بالای (OH-) می باشد. درجه pH بصورت لگاریتمی است که یک تغییر در واحد pH ، تغییرات بسیار زیادی را در غلظت یون هیدروژن بوجود می آورد.
اهمیت تعادل pH :
موجودات زنده، بی نهایت به pH حساسیت دارند و pH بدن آنها تقریباً خنثی است.
پلاسمای خون و سایر مایعات که اطراف سلول های بدن را احاطه کرده است دارای pH حدود 7.3 تا 7.2 می باشد. بسیاری از مکانیسم های ویژه کمکی در ثابت نگه داشتن این مایعات در بدن وجود دارد.
موادی که در بدن pH را ثابت نگه می دارد، بافر نامیده می شود. بافرها توانایی داشتن پیوند یونی را دارد، بصورت معکوس، بافرها نوسانات pH را به حداقل می رساند، این عملکرد بسیار مهمی است زیرا بسیاری از واکنش های بیوشیمیایی بطور نرمال در محیط خنثی اتفاق می افتد.
اکسیژن :
اکسیژن برای زنده ماندن ضروری است. اکسیژن نسبتاً در هوا ثابت است، اما وقتی مقدار زیادی از آن در بدن جذب می شود می تواند فعال شده در بدن ناپایدار شود و تمایل دارد به سایر مولکول های بیولوژیکی متصل شود. فعالیت شیمیایی این رادیکال های آزاد به دلیل 1 یا 2 جفت الکترون ناپایدار آنها است.
حدود 2% اکسیژن بطور نرمال تنفس می شود که به اکسیژن فعال تبدیل می شود، این مقدار تقریباً 20% با ورزش هوازی افزایش می یابد.
رادیکال های آزاد با الکترون جفت نشده، ناپایدار است و قدرت اکسیدکنندگی بالا دارد، که آنها را قادر می سازد تا الکترون را از سایر سلول های بدن می دزد. این مکانیسم شیمیایی در ضدعفونی کننده ها از قبیل هیدروژن پراکساید، اوزون که توانایی استرلیزه کردن زخم ها و یا وسیله پزشکی را دارند بسیار مفید می باشد. در کنار این ویژگی رادیکال های آزاد بدن توانایی حمله کردن به بافت های سالم بدن را نیز دارند و باکتری، ویروس ها و سایر موجودات را می تواند حذف کند.
اکسیژن فعال در بدن :
وقتی مقدار این رادیکال های آزاد در بدن افزایش می یابد در آن زمان به بافت های نرمال بدن آسیب می رساند. وقتی میکروب در هوا به پروتئین ها، پپتیدها و آمینواسیدهای موجود در تخم مرغ، ماهی و گوشت حمله می کند عمل فاسد شدن ( putrefaction) نامیده می شود. نتیجه این فرایند تولید مواد نامطلوبی از قبیل : هیدروژن سولفید، آمونیا، هیستامین، ایندول، منفول، اسکاتول می باشد.
این مواد همچنین بطور طبیعی در دستگاه گوارش وقتی غذا در حال هضم است، تولید می شود، و این مواد باعث بوی بد مدفوع می شود. عمل فساد در مواد غذایی فاسد شدنی بدلیل میکروب های موجود در هوا است. این فرآیند طبیعی در دستگاه گوارش بوسیله میکروب های روده 2 برابر می شود.
همه این مواد حاصل از هضم، پاتوژنیک هستند که منجر به بیماری در بدن می شود. هیدروژن سولفید و آمونیا توکسین های بافتی هستند که به کبد آسیب می رساند. هیستامین ها به اختلالات آلرژی از قبیل اتوپیک درماتیت، اورتیکاریا و آسم کمک می کند. ایندول و فنول را بسیار کارسینوژیک هستند، بدلیل اینکه هیدروژن سولفید، آمونیا، هیستامین، فنول ها و ایندول ها سمی هستند مکانیسم دفاعی بدن سعی می کند تا آنها را از بدن دفع کند که بدن این کار را از طریق آزاد کردن نوتروفیل ها ( نوعی لوکوسیت یا گلبول های سفید ) انجام می دهد. این نوتروفیل ها، اکسیژن فعال تولید می کند.
مشکلات زمانی افزایش می یابد که تعداد این مولکول های اکسیژن فعال و یا رادیکال آزاد در بدن بالا رود، این رادیکال ها بی نهایت فعال هستند و به سلول های سالم متصل و باعث از بین رفتن و تخریب آنها می شود. این اکسیژن رادیکال های فعال، الکترون را از مولکول های بیولوژیکی سالم و نرمال بدن می ربایند و این الکترون دزدیده شده بوسیله اکسیژن فعال، بافت را اکسید کرده و منجر به بیماری می شود.
بدلیل اینکه اکسیژن فعال، به بافت های نرمال آسیب می رساند، حیاتی است تا این اکسیژن های فعال قبل از اینکه به بافت آسیب برساند، از بدن دفع شود، اگر ما یک روش مؤثر برای بلوک کردن اکسیداسیون بافت های سالم پیدا کنیم می توانیم از بروز بسیاری از بیماری ها جلوگیری کنیم.
منبع : wter27680
بدون دیدگاه